Diepere paadjes 
“Die reis begint in 1943, toen de eerste computer het levenslicht zag. 80 woorden kon die onthouden. Een wereld van verschil met de computers waar we tegenwoordig mee werken. We zijn dol op interactie. Niet alleen tussen mensen, maar ook tussen technologie. Het Internet of Things -het uitwisselen van gegevens tussen verschillende technologieën- is inmiddels groter dan de informatie-uitwisseling van mensen onderling. 

In 2016 werd de eerste wedstrijd GO -een populair bordspel- gespeeld tussen de wereldkampioen GO en een computer. Die computer werkte eigenlijk net als onze hersenen. Als onze hersenen iets moeten bedenken, communiceren neuronen met elkaar, waardoor eigenlijk een soort paadje tussen die neuronen ontstaat. Hoe vaker die neuronen contact met elkaar maken, hoe dieper dat paadje wordt. Waardoor jij die taak steeds makkelijker uitvoert. Vandaar moet je goede voornemens lang volhouden voordat ze een gewoonte worden. Dit noemen we neuroplasticiteit. De beste computers bootsen dit fenomeen na. Dat noemen we het neural network. 

KI is overal
Zo vindt Kunstmatige Intelligentie steeds meer zijn weg in ons dagelijks leven. Meteorologen gebruiken het om het weer te voorspellen. Zelfrijdende auto’s gebruiken het om verkeerssituaties in te schatten. We gebruiken het om beurskoersen te voorspellen. En als je een nieuw model mobiele telefoon hebt, gebruikt je telefoon het ook, om door KI jouw gezicht te herkennen en zo je telefoon te ontgrendelen. 

Nog een voorbeeld van KI in het dagelijks leven: een bedrijf vroeg als reactie op een vacature geen sollicitatiebrieven, maar een sollicitatievideo van een minuut of twee. Een computer analyseerde al die filmpjes op gezichtsuitdrukkingen, stemhoogte, intonatie. Zo kon de computer 10 geschikte kandidaten selecteren. Dat scheelde de sollicitatiecommissie veel werk. 

En dan hebben we het nog niet eens over deepfakes, en hoe dat ons werk kan veranderen. Wil je je informatie krijgen van een helpdeskmedewerker? Of van een deepfake van Tom Cruise?

Gaan we elkaar weer vinden?
We onderschatten allemaal de mogelijkheden van techniek. Nu de ontwikkelingen zo snel gaan, is de vraag: wat gaat u ermee doen? Gaat u de keuze maken voor technologie, of voor mensen? Dit is een keerpunt in de maatschappij. Blijven we allemaal op ons scherm turen, of gaan we iets doen om elkaar weer te vinden? Gaan we op zoek naar endorfines of oxytocine? Wij kunnen die vragen stellen. Dat kan een machine niet. Wij hebben een zelfbewustzijn. Dat hebben machines niet. Het is aan jullie om een keuze te maken. En een mooie reis te maken.”